تكوین یك روش گاز كروماتوگرافی انتخابی جهت تعیین مقدار آمانتادین در مایعات بیولوژیك
چكیده
در این تحقیق یك روش ساده و كم هزینه به منظور تعیین مقدار آمانتادین در سرم با استفاده از دستگاه گاز كروماتوگراف طراحی گردید.
در این روش از گاز حامل نیتروژن ، ستون OV17 و دتكتور FID به همراه استاندارد داخلی پسودوافدرین استفاده شد. نمونه ها توسط اسید پركلریك پروتئین زدایی شده و عمل استخراج توسط اتر انجام گردید كه بازیافت روش كامل بود.
در شرایط مذكور پیك آمانتادین ،استاندارد داخلی از یكدیگر و مواد آندوژن به خوبی جدا گردید. ضریب تغییرات درون روزی و بین روزی روش آنالیز در حد قابل قبول بوده و حد آشكارسازی روش 8/0 محاسبه شد.
واژه های كلیدی: آمانتادین ،ساس ،پلاسما
Title:
Author : Arezou Fattahi
Super Visors: Dr. A.Zarghi and Dr. A. Tabatabaie.
Adress: School of Pharmacy, Shaheed Beheshti university of medical sciences, Tehran, P.O.Box: 14155-6132
Abstract:
In the study amantadine was determined by a ?? gas chromatography (G.C) method ?? FID detector??
Nitrogen was used as carrier gas, on a OV16 column, with internal standard , pseudoephedrin HCL.
Serum Samples prepration was performed by protein preciptation using perchioric Acid, then extraction with diethil ether. Recovery of the method was perfect.
Standard and endogenous compounds.
The percentage of coefficient Variation of intra-day and inter-day analysis method was approved and detection limit of the method 0.8 was calculated.
Key words: Aman tadin, G.C, Plasma
پیشگفتار
آمانتادین دارویی ضد ویروسی است كه دارای خواص آنتی پاركینسونی است
بیماری پاركینسون چهارمین بیماری شایع نورودژنراتیو در افراد مسن است . كه 1% افراد بالای 65 سال و 4/0% افراد بالای 40 سال را تحت تأثیر قرار می‌دهد . سن متوسط شروع حدود 57 سال است . ( 1 )
ایتولوژی و پاتوفیزیولوژی :
در پاركینسون اولیه ، نورونهای جسم سیاه و ساقه مغز از دست می روند كه دلیل آن شناخته نشده است . از دست رفتن این نورنها باعث كاهش نوروترنسمی‌تر دو پامین در این مناطق می شود . شروع معمولاً بعد از 40 سال است .
پاركینسونسیم ثانویه ، در اثر بیماریهای ایدیوپاتیك دژنراتیو ، داروها ، یا توكسین ها ایجاد می شود . شایع ترین دلیل پاركینسونیسم ثانویه مصرف داروهای آنتی سایكوتیك و رزرپین است كه بوسیله بلوك رسپتورهای دو پامین باعث پاركینسون می شوند . دلایل دیگر عبارتند از مونواكسید كربن مسمومی‌ت با منگنز ، هیدروسفالوس ، تومورها و انفاركت هایی كه مغز می‌انی را تحت تأثیر قرار می دهند . ( 1 )
داروهایی كه سبب ایجاد سندرم پاركینسونیسم می شوند یا آنتاگونیست رپستورد و دوپامین هستند ( مثل داروهای آنتی سایكوتیك ) ، یا سبب تخریب نورونهای دوپا منیرژیك در نیگرو استر یا تال می شوند . ( مثل MPTP ) ( 2 )
علائم و نشانه های بالینی :
در 50 تا 80 درصد بیماران ، بیماری بی سرو صدا و غافلگیرانه با 4 تا 8 HZ ترمور ( Pill – rolling ) یك دست شروع می شود . ترمور و لرزش در حال استراحت بیشترین مقدار است و در حال حركت كمتر می شود . و در هنگام خواب ناپدپد می شود . و با فشارهای روحی و خستگی بیشتر می شود . معمولاً دست ها و بازوها و پاها بیشتر تحت تأثیر قرار می گیرند . و به همین ترتیب فك ، زبان ، پلك هم می توانند تحت تأثیر قرار بگیرند . اما صدا لرزش پیدا نمی كند . در خیلی از بیماران فقط ریجیدیتی رخ می دهد . و لرزش وجود ندارد . سفتی پیشرفت می كند و حركات كند می شود . ( برادی كاردی ) یا كم می شوند ( هیپوكینزیا ) و یا شروع حركات سخت می شود ( آكینزیا ) .
كه سختی و هیپوكینزی ممكن است منجر به درد و احساس خستگی شوند . صورت شبیه ماسك می شود . با دهان باز و ناپدپد شدن برق چشم ها كه ممكن است بادپرسیون اشتباه شود . راه رفتن مشكل می شود . فرد به این سو و آن سو حركت می كند و خودش را می كشد . قدم ها كوتاه و بازوها در كنار كمر ثابت اند و حركت نمی كنند. ( 1 )
درمان
بیماری پاركینسون معمولاً پیشرونده است و منجر به ناتوانی فزاینده می شود مگر اینكه درمان موثر انجام گیرد . غلظت دوپامین كه بطور طبیعی در هسته های قاعده ای مغز بالا می باشد در پاركینسونیسم كاهش می یابد . تلاش های دارویی برای تقویت فعالیت دوپامینرژیك با آگوسیت های دوپامین توفیقاتی در تخفیف تعداد زیادی از علایم كلینیكی این عارضه داشته است . یك رویكرد دیگر كه مكمل روش قبل است عبارتی از ایجاد تعادل طبیعی بین تأثیرات كولینرژیك و دوپامینرژیك روی هسته های قاعده ای توسط داروهای آنتی موسكارینی می باشد . ( 2 )
داروهای مورد استفاده ( 1 و 3 )
1 ـ Carbidopay levodopa
2 ـ Bromocriptine
3 ـ Pergoide
4 ـ Ropinirole
5 ـ Pramipexole
6 ـEntacapone
7 ـ Tolcapone
8 ـ Selegiline
9 ـ Amantadin
10 ـ Trihexphenidy